Long time no story

In het vliegtuig naar Theran keek ik is om mij heen en dacht, de vrouwen zijn best modern gekleed.
En dan hoor je vlak na de landing welcome to the islamic republic of Iran en zie je alle vrouwen
hun hoofddoek op doen. En dan besef je weer waar je bent beland.

Pinnen in Iran is niet mogelijk dus moet je voor je hele reis euro's of dollar's meenemen die je
gemakkelijk kan wisselen in Iran voor rial.
Het is even wennen met betalen wand de prijzen staan in toman en het geld is in rial.
Dus als er ergens een prijs van 2000 staat is het meestal toman en betaal je 20.000 rail.
Als je op de goede plek wisselt krijg je 42.000 rial voor 1 euro.

Bij aankomst op de luchthaven was het uitzoeken hoe ik het beste naar Dizin kon komen.
Ik ging met de taxi naar het busstation in Theran en daar aangekomen zag ik me niet zitten in een
oude volle warme bus urenlang op weg richting het noorden.
Toen ben ik naar het taxikantoor gelopen en gevraagd of ik een taxi kon delen met anderen, en dat kon.
Dus zat ik even later met 2 iraanse meisjes en 1 iraanse jongen in een taxi op weg naar mijn eerste doel
Skien in Iran.

Het was ontzettend druk op de weg en 1 van de meisjes die behoorlijk engels sprak vertelde me dat Nowruz(Iran nieuw jaar) net was begonnen en dat iedereen vrij is en op weg met of naar familie. Overal langs de weg werd er met het hele gezin gepicknickt.
En mijn medepassasiers deelden heerlijke koeken uit.
Onderweg paseerden we een paar keer auto's met luide iraanse muziek met een stevige beat en zag ik een vrouw prachtige handbewegingen maken uit het raam op de maat van de muziek.
De rit die normaal nog geen 4 uur duurt nam nu bijna 8uur in beslag.
Onderweg stopten we om te eten en in het restaurant was alleen een menukaart in het farsi, dus was ik wederom blij met mijn engels sprekende medepassasierster die mij hielp met de voedsel en drank keuze

Na een lange rit stapte ik in de avond uit langs de hoofdweg niet wetend of er wel voldoende sneeuw
zou liggen om te kunnen skien. Niemand kon me dat namelijk vertellen en onderweg was er nog geen sneeuw
te zien dus het zag er niet best uit.
Van de hoofdweg moest ik een taxi zien te vinden die me naar het 10km verderop liggende ski resort kon brengen.
Maar geen taxi's te zien. er stonden wat mensen stil langs de weg en toen ik aan hun vroeg hoe er te komen hielden ze voor mij een auto aan die de afslag richting het ski resort had genomen. Gelukkig kon ik met deze man meerijden en hij bracht me helemaal naar mijn hotel. Daar aangekomen lag er ineens sneeuw en in hotel vertelden ze dat ik de volgende dag kon skieen. Dus geen lange vermoeiende taxirit voor niets, wat een aangename verassing!

Skien in Iran is geweldig! geen enkele andere toerist gezien alleen maar iraniers.
Het is wat omslachtig om in de skilift te komen en alles voelt enigzins basic aan maar je roetst heerlijke van 3600m over een wit laken naar benenden.
Een perfect engels sprekende vrouw hilep me toen mijn pasje bij de lift weigerde, ze vertelde dat ze in Nederland was geweest en dat ze met haar dochter naar Montreal ging emigreren om haar meer kansen te geven, dan dat ze zelf had gehad.
Ik werd uitgenodigt om hun meegebrachte voedsel in een restaurant op de piste op te smikkelen. En als ik nog eens in Theran was kon ik altijd langskomen.
De gastvrijheid en hulp die ik die eerste 2 dagen al had ontvangen was heel overweldigend!

De volgende dag was de piste helaas gesloten vanwege de harde wind en omdat de hotel prijs hoog was en het voedsel zorgde voor harde wind van achteren besloot ik naar Kashan te gaan

Van de ene naar de andere plaats gaan kan best ingewikkeld zijn, om in Kashan te komen
had ik bv 5 taxi's nodig, dat zat zo:
Vanaf het ski resort kon ik geen taxi delen dus wilde ik dat vanaf Theran doen. De taxi chaufeur zette me niet af maar wel op de verkeerde plek in Theran. Dus moest ik met een andere taxi naar een plek in Theran waar mensen stonden te wachten om een taxi te delen naar Kashan
Daar deelde ik een taxi waarvan ze zeiden dat ie naar Kashan ging maar hij ging alleen richting Kashan, dus moest ik met een andere taxi verder naar Kashan. omdat ik weer een taxi deelde werden we ergens in Kashan gedropt, vandaar dus weer een taxi naar het Hostel. daar bleek dat er geen plek was dus moest ik met andere taxi naar een ander hostel, dus eigenlijk 6 taxi's
Reizen is hier soms vermoeiend maar je krijgt er veel voor terug.

Een ander gezellig tochtje was van Isfaham naar Yazd.
Ik nam een taxi vanuit mijn hostel in Isfaham en de slecht engels sprekende chaufeur wilde me helpen een bus
te vinden die mij naar Yazd zou brengen.
En dat lukte ik vroeg hem hoe laat vertrekt ie en hij zeg nine. En het was 17:00 dus ik dacht dat word lang wachten. ik ben toch nog maar een keer wezen vragen bij een balie vertrekt ie echt om 21:00? nee ziet ie over 1 minuut, dus ik was net op tijd.
Op een gegeven moment stopt de bus en de chaufeur wijst naar mij dat ik moet uitstappen, er stappen nog wat andere mensen uit en ik vraag is dit Yazd nee zegt men dit is Nain! snapt u hem? Maar weer waren er mensen bereid te helpen en iemand bracht me naar een plek waar bussen stopte op weg naar Yazd
Alle bussen zaten vol die langs kwamen en het was al laat dus besloten mijn mede wachters een taxi te delen, en 2 taxi's later was ik in mijn hotel.

Daar strompelde ik om 23:30 binnen en hoorde ik in de binnentuin dat de Nederlandse taal gesproken werd. Het was voor het eerst in Iran dat ik Nederlanders tegen kwam, en dat gold grappig genoeg ook voor 2 jongens die met de moter uit NL waren gekomen en een meisje ook. We hebben zitten praten tot 03:30! We hebben onze reisverhalen gedeeld en ons verlangen uitgesproken naar o.a. een broodje filet americain met uitjes en peper en zout.





Gastvrijheid is groot in Iran zo riep een groenteboer me terug en kreeg ik een zak vol fruit mee. diezelfde dag vroeg ik in een notenzaak de weg(heel verstandig als je honger hebt) want ik werd ontzettend hartelijk welkom geheten en kreeg een zakje amandelen van de eigenaar.
In mijn zoektocht naar waarom de mensen zo hulpzaam zijn, bracht een professor mij een redelijk verhaal. hij zei het is een goede daad voor Allah net zoals bidden een goede daad is
Diezelfde dag sprak ik een afghaan(die zijn hier veel) en die bracht me met zijn brommert naar een restaurant. NL is het land van de fietsen, Nepal van de motors en in Iran zie je ontzettend veel bromers.
Ben ook verschillende keren thuis uitgenodigd om te eten maar omdat mijn diaree in Iran hoogtij vierde heb ik alle keren bedankt

Voelde me erg veilig hier en liep soms na 11uur savonds nog over straat. Heb ik me dan nooit onveilig gevoeld in Iran? nee niet echt wel dat ik in een moskee was en ik tijdens het gebed de woorden Amerika Engeland en Israel hoorde en toen ik vroeg wat er gebeden werdt merkte ik dat ze dat liever niet vertelde. Verder was er ook een optocht voor Mohammed-ali de eerste profeet voor de moslims en daar voelde je wat fanatisme. Verder zat ik een keer in een taxi en de chaufeur bleef maar herhalen Amerika en dan maakte hij een horizontale beweging met zijn vinger ter hoogte van zij keel. Grapig voorval in taxi was nog dat ik een keer mijn portomonnee wilde pakken en daarbij zoveel druk uitoefende op mijn rugleuning dat ik ineens horizontaal naast de chaufeur lag, ik zie nog zijn blik vol verbazing en ongeloof toen ie achterom keek.

Er zijn hier wat regels en verboden zo is er geen alcohol te koop en mogen vrouwen en mannen niet naast elkaar in de bus zitten of ze moeten samen een stelletje vormen. hoofddoek is verplicht en het is niet makkelijk om geen moslim te zijn. Maar het is niet zo dat vrouwen in een tent voorbij lopen, ze zijn opgemaakt doen veelvuldig neuscorrecties en spreken je zelf regelmatig aan.

Ik kon aardig wat woorden en zinnen farsi en dat leide tot hele positieve en soms verbasende reactie's. een keer zei een klein meisje helemaal tradioneel gekleed hello tegen mij en zei ik in farsi hallo hoe gaat het met je, en ze lag compleet in een deuk, dat had ze niet verwacht.
Sommige jongeren spreken redelijk engels.




Ik ben als volgd Iran doorgereisd Dizin, Kashan, Isfaham, Yazd, Shiraz, Bandar Abas en Qeshm(dus van noord naar zuid)
Qeshm was qua natuur erg mooi, en er was een airco chaufeur die me op het stik hete eiland voor 4euro per uur rond reed. Het was een aardige goedzak die sommige dingen heel grappig uitsprak zoals face in plaats van vis en ei-er port in plaats van airport, die laaste bracht mij hard aan het lachen en hij lachte gezellig mee.
Van Bandar Abas ben ik s'nachts met de boot naar Dubai gevaren.
Tochtje van ongeveer 11uur, je zag heel veel olietankers en vrachtschepen wachtend om de havens binnen te mogen.
Boot was niet erg luxe en er sliepen pakistanen op de grond in een slaapzak en er was een man die lekker met z'n tenen in een ander stoel aan het roeren was zodat de volgende passasiers lekker met hun wang op een bedje van tenenkaas kunnen slapen. De boot ronkte niet maar wel de man achter mij dus ben ik ergens anders gaan slapen. Verder was het voedsel slecht en het was moeilijk de slaap te vatten in mijn stoel o.a. omdat de boot constant golven tegen kwam. Maar toch had het allemaal wel wat en de aankomst in Dubai was mooi.

Volgende keer kort verhaaltje over 2 korte dagen dubai
En de hartelijke groeten uit inmiddels Aqaba, Jordanie