Laatste

Een lange reis van Jordanie naar Mozambique. Eerst een vlucht van Amman naar Abu Dhabi, en dan heeft Etihed Airlines een goede service want de 1,5uur durende busreis naar Dubai is gratis. Daar bleek er precies genoeg op mijn metro pas te staan om naar de luchthaven te gaan.
Van Dubai naar Nairobi en van daar naar Maputo de hoofdstad van Mozambique.

Ik besloot gelijk een bus te zoeken die mij naar Zavara kon brengen, al had ik slechts 1uur geslapen in deze 18uur durende reis.
Het werd een minibus die vertrekt wanner hij vol zit, en vol is hier voller als vol in Nederland.
Op het station en overal waar we stopten kwamen er mensen naar de bus om hun spullen te verkopen langs de ramen van de bus, en er werdt opvallend veel gekocht.

De meeste toeristen vliegen gelijk naar een prachtig stukje strand, dus als je de bus neemt zit je vaak als enige blanke klem tussen de zwarte der mozambikanen.
Het was ook nog eens vrij warm, dus niet optimaal genieten in zo'n busje.
Er was een jonge moeder die voor mij een flesje drinken kocht en wat koekies schonk.
Later kocht ik langs de weg wat voedsel en deelde terug uit.
Ik voelde me als 1 van hun. De sfeer in de bus was goed en toen de avond viel (je zag het aankomen) was naast de radio ook het gezang van enkele passagiers te horen.
Toen bij een benzinepomp iedereen na een plasje en wat geshop weer terug in de bus kwam zag ik wat moeders zonder baby instappen.
Waar zijn die gebleven dacht ik, toen werden er van alle kanten hoopjes mens doorgegeven, dat waren de baby's die gewoon even
op bezoek mochten bij andere passagiers zodat moeders wat kon kopen.

Er zat ook een grappige afrikaanse jongen in de bus met hoed, trouwe hondenogen en een zware blaf.
Hij was de enige die Engels sprak en hij zei Zavara moet Zavala zijn daar stap ik ook uit. Weet je het zeker vroeg ik, ja zeit ie en op de haltelijst stond ook Zavala en geen Zavavra dus het leek enigzins te klopen. Het gebeurt wel meer dat een plaats op internet iets anders genoemd wordt als in werkelijkheid.
Na 7uur rijden waarvan gelukkig een gedeelte na zonsondergang stapten we uit in Zavala.
Gelijk zag ik, dit was niet de plek waar ik moest zijn. Een klein dorpje waar geen enkele toerist komt.
Er was maar 1 slecht hotel en ze wisten dat ik geen keus had dus betaalde ik wat veel voor een kamer met lamp en bed eronder oftewel stoeltje raampje deurtje kastje vloertje van het merk vuilnis.
De algemene badkamer zag er heel vies uit dus geen douche na 25uur reizen.
De mensen van het hotel spraken geen Engels dus moet je gaan uitbeelden. Normaal gesproken niet zo vervelend maar nu had ik toilet papier nodig.
Toen ze waren uitgelachen en weer rechtop stonden gingen ze op zoek naar een heerlijk zacht rolletje dat zich verheugde op een smakelijk stukje vegerij

Later bleek naast Zavala, Zavara ook gewoon te bestaan alleen moest je overstappen op een andere bus die wel een zijweg wilde inslaan.
De volgende dag ging ik naar Tofo Beach daar is het prachtig en kwam ik de eerste toeristen tegen.
Ik hoorde dat een amsterdammert een lodge had, vlakbij waar ik verbleef. En dat was een prachtig plekkie dus heb ik daar de volgende nacht geslapen.


De volgende dag begon ik vroeg in de ochtend mijn reis naar Vilanculos in de laadruimte van een pick up die mij over hobelige zandwegen naar het busstation bracht. onderweg pickten we nog wat locals op die met hun spullen langs de weg stonden te wachten op een lift,
Na de bus ben ik met een Dhow (traditionele Arabisch zielboot) overgevaren. Om in de boot te komen moesten we eerst een stuk door het water waden.
De zeilbootmachinist met een zware koffert op z'n hoof en ik had ook wat bagage hoog te houden. Via het anker trok hij de boot naar nog dieper water, en toen zeelen we weg. Onderweg moest ie lekker hozen anders werdt het een duikboot.
Het was stil aan de overkant. Toen de minibus aldaar vol zat gingen we eindelijk naar mijn eindbestemming, en weer duurde de reis veel langer dan de mensen mij vooraf vertelde.

Vilanculos is ook prachtig en de 5 eilanden eromheen zo nu en dan nog mooier.
Ik ben op een dag met een groep andere mensen overgevaren naar 1 zo'n eiland. We hebben daar al snorkelend mooi koraal gezien met verschillende kleurige vissen. En we zagen 2 dolfijnen vlakbij de plek waar ik kort geleden nog zwom.
Het begon noodweer te worden en de vier palen met een stuk zeil ertussen die ons eerst nog beschermde tegen de regen ging er nu via de lucht vandoor. Dus moesten we een ander onderkomen vinden. Een stukje verderop vonden we een ander stuk overspannen zeil, het was een stuk groter en meer uit de wind. Iedereen had het koud en vooral voor een paar jonge kinderen was het erg vervelend. Een kleine brutale gans hapte steeds in 1 van de nieuwe eiland bewoners. We gooide verschillende keren een hoop zand op het waggelende beesie maar hij bleef in ongans mode staan. Na lange tijd wachten besloten we om terug te varen in de stromende regen omdat het toch niet leek op te houden. Dat was de enige dag met slecht weer in Mozambique de rest was het prachtig weer met een heerlijk windje.

Mijn verblijfplaats in Vilanculos was 20meter van het strand en in de ochtend kon je in het restaurant aan het strand tijdens een heerlijk ontbijt genieten van een bewegend schilderij met daarin vissers die hun netten door een zee van prachtige kleuren sleepten en een mooi strand zonder toeristen.
Hier wilde ik wel wat langer blijven, weer vele uren in een bus verder naar het noorden was verspilling van mijn kostbare tijd in Mozambique.

Door vele uren met de bus gereisd te hebben in plaats van te vliegen heb ik wel veel van het land gezien. Veel mensen wonen in eenvoudige hutjes en 10km naar school lopen is hier heel normaal. Langs de weg kom je veel vrouwen tegen met een flinke lading op hun hoofd en soms ook nog een kind op hun rug.
Mozambinezen houden erg van de lach. Heb een hoop schik gehad met de mensen hier.



Van Vilanculos ben ik met een grote bus om 4uur in de ochtend naar Maputo gegaan. Ze zeiden nog deze bus gaat rechtstreeks en stopt niet onderweg, maar weer werd het anders, we zijn heel wat keren gestopt. Bij aankomst in het hostel kreeg ik een plattegrond van de omgeving. Er waren heel wat straten rood gekleurd en mij werd verteld dat het daar niet zo veilig was laat op de avond. Ik vroeg hem waar is het hostel? Ergens tussen de rode straten plofte zijn vinger op de kaart. Dus we zitten in een gezellige buurt zei ik, ja zeit ie.
De volgende dag was ik gevlogen naar Kaapstad.

Geen verhaal over Kaapstad en hartelijke groeten uit inmiddels Nederland