Everest Base Camp trekking deel2
Blijf op de hoogte en volg Nico
19 Maart 2014 | Nepal, Namche
k werd wakker om 6:45 door yaks die voor mijn raam macheerden.
7:15 gingen we eten dus ik moest uit mijn relatief warme slaapzak kruipen.
Je gezicht wassen en je tanden poetsen doe je hier buiten met koud water.
De sherpa's zijn druk in overleg, ik zie een paar porters vertrekken met zware
lasten op hun rug. Soms dragen ze wel 100kilo! Ze dragen de last met een band om hun voorhoofd
want als ze de last als een rugtas zouden dragen vallen ze naar achteren.
Ze gebruiken een stok om mee te wandelen maar vooral om de zware last op te
laten leunen als ze even willen rusten.
In de dinning room ligt een chocolade pannenkoek op mij te wachten, die prima weg te spoelen is
met een kop Masala thee (rijke zwarte thee met een combinatie van verschillende kruiden en specerijen)
We vertrekken vanuit Dingboche op weg naar het 1210m hoger gelegen Chokum, om vervolgens
de zelfde dag weer af te dalen naar Dingboche. Een trekking die goed is voor acclimatisatie.
Mijn gids wijst al zingend de weg. Het is een zware klim en we zien weinig andere mensen.
In 1 dag 1210 hoger klimmen is behoorlijk zwaar. Chokum ligt op 5550m. Op deze hoogte is er
slechts 50% zuurstof beschikbaar. De hartslag is hoog en het voelt alsof je hoofdpijn hebt.
De vorige dag waren we al klimmers tegen gekomen die moesten afdalen omdat ze hoogteziek waren geworden.
De volgende dagen gingen best soepel dus de klim naar Chokum was erg zinvol geweest.
De volgende dag gingen we van Dingboche naar Lobuche en de dag erna gingen we naar Gorak Shep
Vandaaruit gingen we naar Everest Base Camp, het was prachtig om de Icefall te zien, 1 van de meest gevaarlijke
gedeeltes van de Everest beklimming aan de Nepalese kant. een stuk van ongeveer 1km vol met
diepe kloven en schuivend ijs. Het was leuk om met
de sherpa's te praten die waren begonnen met alles in gereedheid te brengen voor de klimmers
met als doel de top van de wereld. Volgende week zouden ze omhoog gaan om de touwen aan te brengen
waarlangs de rijke klimmers omhoog zouden kunnen. Een expeditie naar de top van de wereld kost al gauw
30.000 euro.
De volgende ochtend gingen we om 05:00 uur op pad naar Kala Pattar 5644m om de zonsopgang te zien boven de
Everest. Het was -15 graden toen we begonnen aan de klim en het was zo donker dat we met onze hoofdlampjes op
moesten lopen. De afgelopen nacht was het -5 graden geweest in de slaapkamers, en als je op je ene zij lag en je wilde op je andere zij gaan liggen, leek het wel of je wang op een blok ijs belande.
Op weg naar boven haalde mijn gids en ik iedereen in. Zo sterk als ik me hier voel heb ik me misschien wel nooit gevoelt!
Als eerste bereikten we de top. en toen de andere gidsen de top bereikten kreeg ik verschillende complimenten.
We klommen 480m in 1uur en 25minuten.
Boven was het uitzicht adembenemend! Het zicht op Mount Everest was nog nooit zo mooi geweest deze trekking. Ook konden we de spectaculaire Ama Dablam zien waar de zon als eerst op scheen. Toen kwam de zon net iets rechts van de Everest boven wat een
prachtig grzicht! Dit is wel het mooiste wat ik op mijn reizen gezien heb!
De afdaling deden we soms half rennend, en die dag daalde we verder af en om 15:45 kwamen we aan in Debouche 3770m!
Waar de kachel in de eetkamer vol leuke mensen al brande. De meeste konden niet geloven dat we in de ochtend nog op de Kala Pattar hadden gestaan.
na het avondeten begon het serieus te sneeuwen. Ik ben die avond bij de Sherpa's gaan zitten
om de sterke verhalen over de Everest de Ama Dablam de Lhotse en vele andere bergen
aan te horen. Ik dacht ze denken vast dat ze mij alles wijs kunnen maken dus zei ik:
Last year when I did Everest (en ik zag de oogjes al iets groter worden) the ropes where not good
fixed at the Hillary step. Heb je de Everest beklommen vroegen ze. nee zeit ik en de verhalen
werden een stuk gematigder, voor een uur
De volgende dag gingen we op weg over 10cm sneeuw naar Namche. Prachtig al die bomen met hun takken
vol sneeuw erop, maar eraf als je er onderdoor loopt is minder. De takken leken er plezier in te hebben om de
voorbijgangers in te zepen.
Later op de dag begon de sneeuw te smelten en kwam het als water uit de boom waar het zicht op de grond vermende met yak kak.
Het was onmogelijk om je zolen kak-vrij te houden.
Als je door de dorpjes liep stroomde het water van de daken en was een koude douche soms onvermijdelijk.
Soms passeerden we een stoet yaks en als het pad dan erg smal is moet je je hand gereethouden om een aanval met de horens te
kunnen afweren.
Ik heb ook een keer een ezel opzij moeten duwen omdat hij met zijn let op zwenkt uit lading iemand bijna van het pad af veegde.
Terwijl ik dit schrijf zitten 2 ouwe besjes tegen over mij gezellig te keuvelen, 1 peuzelt langzaam een mandarijn op en de andere roerd met haar wijsvinger gedurende enkele seconden onverstoort in haar neus.
Morgen is Lukla onze bestemming waar de volgende ochtend hopen te vertekken per vliegtuig naar Kathmandu.
Groeten uit Namche
7:15 gingen we eten dus ik moest uit mijn relatief warme slaapzak kruipen.
Je gezicht wassen en je tanden poetsen doe je hier buiten met koud water.
De sherpa's zijn druk in overleg, ik zie een paar porters vertrekken met zware
lasten op hun rug. Soms dragen ze wel 100kilo! Ze dragen de last met een band om hun voorhoofd
want als ze de last als een rugtas zouden dragen vallen ze naar achteren.
Ze gebruiken een stok om mee te wandelen maar vooral om de zware last op te
laten leunen als ze even willen rusten.
In de dinning room ligt een chocolade pannenkoek op mij te wachten, die prima weg te spoelen is
met een kop Masala thee (rijke zwarte thee met een combinatie van verschillende kruiden en specerijen)
We vertrekken vanuit Dingboche op weg naar het 1210m hoger gelegen Chokum, om vervolgens
de zelfde dag weer af te dalen naar Dingboche. Een trekking die goed is voor acclimatisatie.
Mijn gids wijst al zingend de weg. Het is een zware klim en we zien weinig andere mensen.
In 1 dag 1210 hoger klimmen is behoorlijk zwaar. Chokum ligt op 5550m. Op deze hoogte is er
slechts 50% zuurstof beschikbaar. De hartslag is hoog en het voelt alsof je hoofdpijn hebt.
De vorige dag waren we al klimmers tegen gekomen die moesten afdalen omdat ze hoogteziek waren geworden.
De volgende dagen gingen best soepel dus de klim naar Chokum was erg zinvol geweest.
De volgende dag gingen we van Dingboche naar Lobuche en de dag erna gingen we naar Gorak Shep
Vandaaruit gingen we naar Everest Base Camp, het was prachtig om de Icefall te zien, 1 van de meest gevaarlijke
gedeeltes van de Everest beklimming aan de Nepalese kant. een stuk van ongeveer 1km vol met
diepe kloven en schuivend ijs. Het was leuk om met
de sherpa's te praten die waren begonnen met alles in gereedheid te brengen voor de klimmers
met als doel de top van de wereld. Volgende week zouden ze omhoog gaan om de touwen aan te brengen
waarlangs de rijke klimmers omhoog zouden kunnen. Een expeditie naar de top van de wereld kost al gauw
30.000 euro.
De volgende ochtend gingen we om 05:00 uur op pad naar Kala Pattar 5644m om de zonsopgang te zien boven de
Everest. Het was -15 graden toen we begonnen aan de klim en het was zo donker dat we met onze hoofdlampjes op
moesten lopen. De afgelopen nacht was het -5 graden geweest in de slaapkamers, en als je op je ene zij lag en je wilde op je andere zij gaan liggen, leek het wel of je wang op een blok ijs belande.
Op weg naar boven haalde mijn gids en ik iedereen in. Zo sterk als ik me hier voel heb ik me misschien wel nooit gevoelt!
Als eerste bereikten we de top. en toen de andere gidsen de top bereikten kreeg ik verschillende complimenten.
We klommen 480m in 1uur en 25minuten.
Boven was het uitzicht adembenemend! Het zicht op Mount Everest was nog nooit zo mooi geweest deze trekking. Ook konden we de spectaculaire Ama Dablam zien waar de zon als eerst op scheen. Toen kwam de zon net iets rechts van de Everest boven wat een
prachtig grzicht! Dit is wel het mooiste wat ik op mijn reizen gezien heb!
De afdaling deden we soms half rennend, en die dag daalde we verder af en om 15:45 kwamen we aan in Debouche 3770m!
Waar de kachel in de eetkamer vol leuke mensen al brande. De meeste konden niet geloven dat we in de ochtend nog op de Kala Pattar hadden gestaan.
na het avondeten begon het serieus te sneeuwen. Ik ben die avond bij de Sherpa's gaan zitten
om de sterke verhalen over de Everest de Ama Dablam de Lhotse en vele andere bergen
aan te horen. Ik dacht ze denken vast dat ze mij alles wijs kunnen maken dus zei ik:
Last year when I did Everest (en ik zag de oogjes al iets groter worden) the ropes where not good
fixed at the Hillary step. Heb je de Everest beklommen vroegen ze. nee zeit ik en de verhalen
werden een stuk gematigder, voor een uur
De volgende dag gingen we op weg over 10cm sneeuw naar Namche. Prachtig al die bomen met hun takken
vol sneeuw erop, maar eraf als je er onderdoor loopt is minder. De takken leken er plezier in te hebben om de
voorbijgangers in te zepen.
Later op de dag begon de sneeuw te smelten en kwam het als water uit de boom waar het zicht op de grond vermende met yak kak.
Het was onmogelijk om je zolen kak-vrij te houden.
Als je door de dorpjes liep stroomde het water van de daken en was een koude douche soms onvermijdelijk.
Soms passeerden we een stoet yaks en als het pad dan erg smal is moet je je hand gereethouden om een aanval met de horens te
kunnen afweren.
Ik heb ook een keer een ezel opzij moeten duwen omdat hij met zijn let op zwenkt uit lading iemand bijna van het pad af veegde.
Terwijl ik dit schrijf zitten 2 ouwe besjes tegen over mij gezellig te keuvelen, 1 peuzelt langzaam een mandarijn op en de andere roerd met haar wijsvinger gedurende enkele seconden onverstoort in haar neus.
Morgen is Lukla onze bestemming waar de volgende ochtend hopen te vertekken per vliegtuig naar Kathmandu.
Groeten uit Namche
-
20 Maart 2014 - 23:26
Stekelenburg:
Het is fijn dat het zo goed gaat en dat je de grootheid en majesteit van de schepping mag zien ook in/juist in Nepal eigenlijk zo'n arm land. We hopen t.z.t. nog mooie foto's te zien en we vinden je schrijven heel leuk, en dat horen we van meerdere kanten je wordt op je reis goed gevolgd.
Een hartelijke groet uit Breukelen. -
26 Maart 2014 - 13:09
Annemarieke Kroon:
ha nic
dit klinkt weer eens erg goed! die Lopsan Sherpa ziet er uit als een vrolijk persoontje ;) en wat een prachtige foto's ! Ben benieuwd naar je volgende belevenissen.
groetjes -
15 April 2014 - 21:01
Jacco:
Mooie foto's! Je hebt al behoorlijk hoog gezeten, een hoogte van 5644m dat vind je hier in de alpen niet terug. Mooi dat het goed ging en je geen last van die hoogte had. Scheelt wel als je weet dat zo'n sjerpa 100 kg dragen kan dan zit je zo op z'n rug als je het ff niet meer volhoudt:-p
Lijkt me tijd voor een update van Iran etc.;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
